Hikikomori to zjawisko społeczne, które tyczy się ludzi, głównie młodych, którzy dobrowolnie wycofują się z życia społecznego i izolują się od społeczeństwa. Słowo hikikomori wywodzi się z japońskiego i oznacza uciekającego w samotność. Osoby cierpiące na to zaburzenie spędzają znacząca większość swojego czasu w zamknięciu w swoim pokoju, bez kontaktu z innymi ludźmi i rezygnując z aktywności społecznej.
Hikikomori to problem społeczny, który tyczy się głównie Japonii, ale jest obecny też w innych krajach, w tym w Polsce. Według szacunków w Japonii mniej więcej 1,dwie miliona osób cierpi na to zaburzenie, a w Polsce liczba ta wynosi około 100 tysięcy.
Przyczyny Hikikomori są różnorakie i trudne. Na prawdę często wynikają z nacisku społecznego, stresu w szkole albo w pracy, problemów rodzinnych, braku perspektyw na przyszłe dni, poczucia osamotnienia i innych trudności emocjonalnych. Osoby dotknięte Hikikomori zazwyczaj nie szukają pomocy i izolują się coraz bardziej.
Leczenie Hikikomori jest skomplikowane i wymaga dużego zaangażowania ze strony specjalistów. W terapii stosuje się różnorodne metody, w tym psychoterapię, farmakoterapię a także interwencję rodzinno-terapeutyczną. Celem leczenia jest powrót do powszechnego życia społecznego i odzyskanie zdrowia psychicznego.
Warto dodać, że Hikikomori to choroba, która wymaga specjalistycznej pomocy. O ile zauważysz u siebie lub u kogoś z bliskich objawy tego zaburzenia, nie wahaj się szukać pomocy u lekarza albo psychologa. Wczesna diagnoza i leczenie mogą pomóc w szybszym powrocie do normalnego życia społecznego i uniknięciu poważnych konsekwencji zdrowotnych.
Zobacz: Hikikomori: odizolowani od społeczeństwa – ukryte oblicze Japonii.
